Η επανορθωτική οδοντιατρική έχει την δυνατότητα να αντιμετωπίσει όλα τα καθημερινά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στην στοματική κοιλότητα κάποιου ασθενή. Στην επανορθωτική οδοντιατρική περιλαμβάνονται θεραπείες όπως καθαρισμός δοντιών, εμφράξεις (σφραγίσματα), απονευρώσεις, εξαγωγές δοντιών και προσθετικές αποκαταστάσεις, κινητές ή ακίνητες σε περίπτωση απώλειας δοντιών. Όλες οι πιο πάνω οδοντιατρικές θεραπείες παρέχονται στην κλινική μας.

Απονεύρωση

Κάτω από τον εξωτερικό σμάλτο των δοντιών και στο εσωτερικό της οδοντίνης υπάρχει μία κοιλότητα μαλακού ιστού που ονομάζεται οδοντικός πολφός, ο οποίος περιέχει τα νεύρα του δοντιού, φλέβες, αρτηρίες και λεμφικά αγγεία. Οι ριζικοί σωλήνες είναι πολύ μικρά και λεπτά χωρίσματα, τα οποία ξεκινούν να διακλαδώνονται από το πάνω μέρος του πολφού μέχρι την άκρη της ρίζας. Ένα δόντι έχει τουλάχιστον ένα, και συνήθως, όχι περισσότερους από πέντε ριζικούς σωλήνες.

Η θεραπεία της απονεύρωσης είναι η διαδικασία αφαίρεσης του πολφού του δοντιού, ένας μικρός σαν κλωστή ιστός στο κέντρο του δοντιού. Όταν ο πολφός καταστραφεί, μολυνθεί ή νεκρωθεί τότε πρέπει να αφαιρεθεί, και ο υπόλοιπος χώρος να καθαριστεί καλά, να γεμίσει και να σφραγιστεί. Αυτή η διαδικασία ολοκληρώνει την απονεύρωση.

Οι πιο συχνές αιτίες μολυσμένου πολφού είναι: η βαθιά τερηδόνα ή όταν το δόντι έχει υποστεί επαναλαμβανόμενες εργασίες ή έχει κάταγμα. Όταν ο πολφός μολύνεται, λόγω κάποιας βαθιάς κοιλότητας ή κάποιου κατάγματος που επιτρέπουν στα βακτήρια να εισέλθουν ή λόγω κάποιου τραυματισμού, το νεύρο μπορεί να νεκρωθεί και αναπόφευκτα να δημιουργηθεί μόλυνση, η οποία εισχωρεί κάτω στη ρίζα και φτάνει μέχρι το κόκαλο προκαλώντας μεγάλη ζημιά στο κόκαλο που περιβάλει το δόντι. Το αποτέλεσμα της μόλυνσης είναι πίεση που προκαλεί βασανιστικό πόνο. Ο σωλήνας, αφού διαμορφωθεί κατάλληλα και απολυμανθεί, γεμίζεται με γουταπέρκα, ένα ελαστικό υλικό σαν καουτσούκ, για να προληφθεί η επανεμφάνιση μόλυνσης στο δόντι. Στη συνέχεια, το δόντι σφραγίζεται μόνιμα ή τοποθετείται στεφάνη για να του προσφέρει καλύτερη κάλυψη και αισθητική. Αυτό επιτρέπει στους ασθενείς να διατηρήσουν τα δόντια τους.

Η Οξεία πολφίτιδα είναι η έντονη φλεγμονή του πολφού του δοντιού. Ο πολφός είναι το σύνολο των νεύρων και των αγγείων που υπάρχουν μέσα σε κάθε δόντι και στις ρίζες του. Η πολφίτιδα εκδηλώνεται με πολύ έντονο πόνο, ο οποίος διαρκεί λίγα λεπτά ή μπορεί να είναι και συνεχής και προκαλείται από κάποιο ερέθισμα, όπως είναι το παγωμένο ή το ζεστό. Χαρακτηριστικό της πολφίτιδας είναι ότι ο πόνος συνεχίζεται και μετά την παύση της δράσης του ερεθίσματος. Σε προχωρημένα στάδια ο πόνος είναι πλέον αφόρητος. Πολλές φορές ο πόνος εκδηλώνεται και αυτόματα, χωρίς δηλαδή να τον προκαλέσει κάποιο ερέθισμα.

Η πολφίτιδα μπορεί να εμφανιστεί λόγω κάποιας φλεγμονής που έχει δημιουργηθεί στον πολφό από διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα με κυριότερο από αυτά την τερηδόνα. Επίσης, μπορεί να την προκαλέσουν ο τραυματισμός του δοντιού από κάποιο χτύπημα ή και κάποια εργασία που έγινε στο δόντι όπως σφράγισμα ή τρόχισμα για να μπει κάποια θήκη. Στα αρχικά στάδιά της, η οξεία πολφίτιδα μπορεί να μην είναι καταστρεπτική για τον πολφό, αν όμως δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, τότε μετατρέπεται στην οξεία πυώδη πολφίτιδα, η οποία είναι και καταστροφική για τον πολφό του δοντιού. Στα πολύ αρχικά της στάδια, η οξεία πολφίτιδα είναι μια κατάσταση θεωρητικά αντιστρεπτή. Τις περισσότερες όμως φορές η θεραπεία που ακολουθείται είναι η αφαίρεση του πολφού μέσω της ενδοδοντική θεραπεία.

Το ακρορριζικό απόστημα είναι μια πυώδης φλεγμονή των ιστών που περιβάλλουν τη ρίζα και οφείλεται στην επέκταση της μόλυνσης που υπάρχει στους ριζικούς σωλήνες.

Το ακρορριζικό απόστημα οφείλεται σε μικρόβια ή τοξίνες μικροβίων που αφού μόλυναν τον ριζικό σωλήνα της ρίζας του δοντιού, εξέρχονται από το ακρορριζικό τρήμα και μολύνουν τους γύρω περιριζικούς ιστούς.

Το πύον που συγκεντρώνεται αποτελείται από νεκρά κύτταρα και μικρόβια και είναι προϊόν της «μάχης» του οργανισμού απέναντι στους παθογόνους μικροοργανισμούς.

Συμπτώματα:

Στα αρχικά στάδια έχουμε συνεχή πόνο που χειροτερεύει με την επαφή του υπαίτιου δοντιού με το αντίστοιχο δόντι της άλλης γνάθου ή κατά τη μάσηση, ενώ το δόντι δίνει την αίσθηση ότι είναι ψηλότερο από τα άλλα.

Στην συνέχεια, λόγω της δημιουργίας του πύου, που αρχίζει και πιέζει τα νεύρα της περιοχής, ο πόνος γίνεται πολύ ισχυρός και σφυγμώδης. Τέλος, μετά από μερικές μέρες αρχίζει και εμφανίζεται και πρήξιμο καθώς το πύoν πλέον έχει επεκταθεί στους γύρω ιστούς. Σε αυτό το στάδιο ο πόνος γίνεται πιο ήπιος.

Δεν είναι λίγες οι φορές που το πύoν δημιουργεί ένα διάδρομο επικοινωνίας (συρρίγγιο), μεταξύ του οστού που συγκεντρώνεται και της στοματικής κοιλότητας, και εξέρχεται στην στοματική κοιλότητα. Σε αυτή την περίπτωση ο πόνος και το πρήξιμο σιγά-σιγά υποχωρούν. Πολλές φορές επίσης κατά το οξύ στάδιο του αποστήματος με τον πολύ δυνατό πόνο μπορεί να υπάρξει πυρετός.